วันอาทิตย์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

รวมวาทะเด็ดของณัฐวุฒิ 16/05/52






วีระบุรุษด่านมะขามเตี้ย นามนี้คงไม่มีใครไม่รู้จัก เปิดฉากด้วยบทเพลง “รักสาวเสื้อแดง” ตามด้วยวาทะที่คมกริบ ลีลา ท่าทาง การแสดงออกในการปราศรัยที่เต็มไปด้วยพลัง และแววตาที่มุ่งมั่น สอดแทรกมุกตลก เฮฮา ไม่เครียด เป็นแกนนำที่บ่อยครั้งทำให้ผมอดหลับอดนอน เพราะต้องรอฟังการอภิปรายของเขา เขาคนนั้นคือ คุณณัฐวุฒิ ในฐานะที่ผมก็เป็นแฟนคลับของคุณณัฐวุฒิ คนหนึ่ง จึงได้หยิบหยก บางวลีหรือบางสำนวนที่กล่าวโดยคำพูด มาตีแผ่เป็นอักขระ เพราะคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยแก่คนเสื้อแดง


คำพูดต่อไปนี้เป็นคำปราศัยของ ณัฐวุฒิ ณ ท้องสนามหลวง เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ.2552


อยู่ในคุก 11 วัน


- เอาผมไปขังใน 11 วันนี้...... คุณอย่านึกว่า......คุณได้กำไรน่ะ.....คุณขาดทุน..... เพราะว่าผมเผยแพร่แนวคิดของคนเสื้อแดงไว้เต็ม...ตชด.. .... .หมดแล้ว..... เสร็จผมครับ....... เจ้าหน้าที่ตชด....... วันแรกๆ ก็ยังเหนียมๆกันอยู่ เข้ามาตะเบะ....... สวัสดีครับคุณ ณัฐวุฒิ............ ขอเชิญนะฮะ ผมต้องควบคุมตัว........ ผมต้องปฏิบัติตามหน้าที่............ ขอให้คุณณัฐวุฒิ เข้าใจนะครับ.......... นี้วันแรก. . พอวันที่สาม วันที่สี่......... สวัสดีนะครับคุณณัฐวุฒิ มันอยู่ไม่นานหรอก....... ไอ้พวกนั้น ........คุณณัฐวุฒิไม่ต้องกลัว (ฮา ฮา ฮา ฮา)


ขังได้แต่ตัวแต่ไม่สามารถขังหัวใจ


- คุณจะเอาตัวผมขังไว้ไหนหล่ะ.....ในเมื่อคุณขังตัวผมเอาไว้ได้.......แต่คุณไม่สามารถขังหัวใจและความคิด ........รวมทั้งจิตวิญญาณและการต่อสู้......... ที่ผมร่วมกันสร้างกับคนเสื้อแดงไม่ได้


หยดเลือดลงปฐพี


- คราบเลือดหยาดน้ำตาประชาชน......... ที่หลั่งไหลรวมกันราวกับห้วงมหาสมุทร.......... มันกลายเป็นเรื่องไร้ค่าสำหรับคนที่มีหัวใจเผด็จการ............ มันกลายเป็นเรื่องไร้ค่าสำหรับอำมาตยาธิปไตย......... มันกลายเป็นสิ่งที่เขาจะบอกว่า...... ตายอีกกี่หนก็ได้เพื่อให้เขาได้อยู่ในอำนาจต่อไป......... จะตายอีกคนก็ได้ เพื่อให้เขายิ่งใหญ่เหนือประชาชน


มวยคู่เอก ระหว่างเสื้อแดงกับอำมาตย์


- การต่อสู้ของคนเสื้อแดงมาจนถึงเวลานี้ ........คนเขาถามกันเยอะว่า...... ใครแพ้ใครชนะ ....รัฐบาลชนะไหม?.... เสื้อแดงชนะไหม?..... อำมาตย์ชนะหรือเปล่า? .....หรือเสื้อแดงแพ้?.... หรือรัฐบาลแพ้?..... หรืออำมาตย์แพ้ หรือใครแพ้?..... ผม(ณัฐวุฒิ)บอกว่าการต่อสู้ในคราวนั้นมันยังไม่รู้แพ้รู้ชนะ.... ยังไม่จบ..... มันเหมือนมวยชกกันไปยกหนึ่ง.... ยกนี้หมดไปเราเดินกลับเข้ามุม.... แน่นอน.... เราก็บอบช้ำ ...เลือดกำเดาแตก.. ตาก็บวมๆนะฮะเสื้อแดงนี้.... เดินกลับมุม .....คนเห็นแต่ไกล ....โอ้โหย.... เสื้อแดงบอบช้ำเว้ยเห้ยย. .หันไปดูฝ่ายอำมาตย์....หน้าตาไม่มีริ้วรอยเลย.... หน้ายังคงเกลี้ยงเกลา.... ไม่มีรอยแตก ....ไม่มีรอยบวม.... ไม่มีรอยเขียว.... ไม่มีช้ำ... ถามว่าทำไมถึงไม่มี... เพราะว่า... คนเสื้อแดง... ชกลำตัวตลอด... ไม่ชกหน้า.... เพราะฉะนั้นอำมาตย์เดินกลับไปเข้าไปที่มุม...ตอนนี้ยังลุกจากมุมไม่ไหว.... เพราะจุกหนักเหมือนกัน..... เขาเจ็บปวดไม่แพ้เราหรอก


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น